•Σελίδες: 160
•Ημ. έκδοσης: Αύγουστος 2010
•Αρ. Βιβλίου: 228
Τον παντρεύτηκε, έγινε δική του και του χάρισε ένα γιο. Ήταν η γυναίκα του, του ανήκε, κι αυτό δε θα άλλαζε ποτέ για τον Ντάριο Κοστάντζο. Ακόμη και μετά απ’ όσα είχαν γίνει… Ακόμη και τώρα που η Μέιβ, μετά από ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό δυστύχημα, είχε χάσει τη μνήμη της και δε θυμόταν τίποτε απολύτως…
Μπορεί το μυαλό της να είχε διαγράψει τον Ντάριο, όμως το κορμί της δεν είχε ξεχάσει –κάθε φορά που την άγγιζε έπαιρνε ολόκληρη φωτιά! Αυτός ο συναρπαστικός άντρας ήταν πράγματι σύζυγός της; Κι όλα τα πλούτη και η χλιδή που έβλεπε γύρω της ήταν η ζωή που είχε ζήσει μαζί του; Γιατί, λοιπόν, δεν θυμόταν τίποτε από το γάμο τους; Ένα σωρό ερωτήματα βασάνιζαν τη Μέιβ… μα πιο πολύ την απασχολούσε ο τρόπος που την κοιτούσε ο Ντάριο. Γιατί στα μάτια του δεν έβλεπε μόνο τη φλόγα του πάθους, αλλά και κάτι άλλο, σκοτεινό και επικίνδυνο… σαν να φοβόταν τη μέρα που θα ξανάβρισκε τη μνήμη της…